geçenlerde gördüğüm bir rüyada yağmurlu ama çok yağmurlu bir günde (aslında hiç var olmayan) bir tiyatroya gidip vian'ın generallerin beş çayı oyununu izliyordum birkaç arkadaşımla, hayatımda izlediğim en güzel oyundu. oyun bittikten sonra oyunun yönetmeniyle oturup konuştum saatlerce, sanırım vian'ı benim kadar seven, hatta belki benden bile çok seven tek insandı. uyandığımda üzüldüğüm tek şey o adamla konuştuğumuz hiçbir şeyin gerçek olmamasıydı, adamın gerçek olmaması. ben yine kendimle konuşmuştum.
