her şey tıpkı yıllar önce hayal ettiğim gibi nihayet. sadece istediğim insanlarla görüşüyor, istediğim şehirde yaşıyor, istediğimi yazıyor, istediğimi çiziyorum. her şey istediğim gibi kısacası. ama yine de kalbimi kıran ufak şeylerden kaçamıyorum. sanki bir güç getirip öylece önüme bırakıyor beni huzursuz edecek şeyleri. kader denen olguya inanan biri olmadım hiçbir zaman, varlığına inandırıldığımda ise ben yöneteceğim dedim. her ne kadar yolumu okusam, her şeyi görsem de bazı şeylerin önünü alamıyor, bir anda bataklığın dibinde buluyorum kendimi. güçlü insan olmak çok zor ve ben kuğu çizmeyi altı yaşında öğrendim.
