bugün bir ay öncesine dek içinde yaşadığım eve gittim. bir ay önce beni bu kadar üzen şeyler yoktu. aksine genelde mutluydum. bulaşık yıkarken telefonum falan çalıyordu. muazzez ve demet'le gecenin üçünde çay demliyorduk. mutlu olmasam bile huzurluydum. ama bugün ev bomboştu. oturup ağladım. kendimle konuştum. bazen aklımı yitiriyormuş gibi hissediyorum kendimi. yolda yürürken, otobüste, minibüste, evde, okulda, sürekli kendimle konuşuyorum içimden. hatta bazen etrafta kimse olmadığında yüksek sesle bile konuşuyorum. bir duyan olursa da "ne konuşması canım şarkı söylüyordum, deli miyim ben" deyip geçiştiriyorum.
