bu aralar sürekli demet'le çamlıca'daki yokuştan gözlerimizi kapayıp kendimizi aşağı salışımız geliyor aklıma. yine gözlerimi kapayıp kendimi o yokuştan aşağı salmak istiyorum. ama bu kez aşağı doğru koşarken kusmak istiyorum. içimdeki bütün sıkıntıyı, bütün hüznü, bütün kini kusarak o yokuştan aşağı bırakmak istiyorum. bir daha asla midemde kelebek hissetmek istemiyorum. bir daha asla insanların değişken tavırlarını görüp üzülmek istemiyorum. bir daha asla hiçbir insan için ağlamak istemiyorum. yine de montumun cebinde selpak taşıyorum.
