on yıl kadar önce apartmanın sol tarafındaki bakkalın kapanıp dükkanın önce emlakçı olmuş olması, ardından ikiye bölünüp bir kısmının küçük çaplı bir ucuzluk marketine, bir kısmının ise terziye dönüştürülmüş olması çok canımı sıkıyor. apartmanın altındaki dükkanın önce bir eczaneye ardından bir kuaföre şimdi ise yeniden ne olduğunu bilmediğim bir şeylere dönüşmüş olması çok canımı sıkıyor. aynı sokakta birkaç ay kadar önce üç, şu anda ise iki eczane olması çok canımı sıkıyor. etrafımda olan -aslında beni pek de alakadar etmeyen-bütün değişiklikler canımı sıkıyor. bütün bu ufak ve saçma değişikliklerden bile rahatsız olan bir insan olmama rağmen yakında yaşadığım şehri değiştirecek olmam da içimi burkuyor ayrıca.
